Bir Çocuk Oyunu Değil, Bir Kültür Mirası: Hakkul-Hukul

Anadolu’nun kadim şehirlerinden Elazığ, sadece türküleriyle ve mutfağıyla değil, aynı zamanda çocuk oyunlarıyla da geçmişin izlerini bugüne taşıyor. Bunlardan biri de nesiller boyu oynanan, köklü bir geçmişe sahip geleneksel çocuk oyunu Hakkul-Hukul, halk arasında bilinen adıyla Körebe.

Hakkul-Hukul, Elazığ'ın özellikle Harput kültüründen doğan sözlü ve hareketli geleneklerin bir parçası olarak yüzyıllardır çocukların hayatında yer alıyor. Oyun, sadece bir eğlence aracı değil; aynı zamanda sözlü kültürün, ritüellerin ve mahalle dayanışmasının canlı bir örneği.

Haber: Aylin Solmaz

TARİHİ KÖKLERİ OSMANLI’YA UZANIYOR

Yöre araştırmacılarının aktardığına göre Hakkul-Hukul oyununun izleri, Osmanlı dönemine kadar uzanıyor. Dönemin çocukları arasında “kör ebe” olarak bilinen oyun, zaman içinde Elazığ’ın mahalli söylemiyle "Hakkul-Hukul" adını almış. Oyunun ismindeki tekrar ve sesli çağrılar, Türk halk oyunlarında sıkça rastlanan ritmik kalıpları yansıtıyor.

Harputlu yaşlıların anlatımlarına göre, bu oyun özellikle bayram sabahlarında, düğünlerde ya da uzun yaz akşamlarında çocukların bir araya geldiği mahalle aralarında oynanırdı. Oyunun temelinde ise sosyal bağ kurma, duyuların gelişimi ve fiziksel aktivite yer alıyor.

NASIL OYNANIR?

Hakkul-Hukul oyununda bir çocuk ebe olur ve gözleri bağlanır. Diğer oyuncular etrafında dolaşır ve "Hakkul-Hukul!" diyerek seslenir. Ebe, sesin yönünü tahmin ederek arkadaşını yakalamaya çalışır. Yakalanan kişi bir sonraki ebe olur. Bu oyunun, çocukların duyusal becerilerini ve yön bulma kabiliyetlerini geliştirdiği, aynı zamanda grup içinde paylaşmayı ve sabretmeyi öğrettiği belirtiliyor.