İçimizde Yankılanan Sessizlik: Yalnızlık

GÜNDEM Göz göze gelmek cesaret ister oldu, sohbetler emojilere sıkıştı… Dostluklar artık takip butonlarına hapsoldu. Herkesin bir sesi var ama duyan kimse yok. Bugün Elazığ sokaklarındayız ve vatandaşlara şu soruyu soruyoruz: "İnsanlar neden bu kadar yalnız?"

Haber: Aylin Solmaz

Vatandaşların ortak görüşü, yalnızlaşmanın temelinde iyi niyetin suiistimali, ekonomik zorluklar, sosyal medyanın etkisi ve toplumsal değerlerin yıpranması yatıyor.

"Şu anda bile kalbim ağrıyor. İnsanlar, paraya tamah ettiği günden beri yalnızlaşmaya başladı. Yalnızlık, ekonomik şartlarla, yönetenlerin yanlış politikalarıyla daha da derinleşti."

Bir başka vatandaş, yalnızlığın görünmeyen yüzünü şu sözlerle ifade ediyor:

"Cebinde paran yoksa dışarı çıkmak istemiyorsun. Eskiden üç kişi bir kafede otururduk, şimdi herkes tek başına. Çünkü paylaşacak bir şey kalmadı."

Pandemi süreci, insan ilişkilerinde derin yaralar açmış durumda. Birçok kişi, pandemiyle birlikte içe kapanmış, güven duygusunu yitirmiş.

"Pandemiden sonra insanlar daha da kabuğuna çekildi. İlişkiler yapaylaştı, sevgi ve saygı neredeyse kayboldu."

Teknolojinin gölgesinde, insan ilişkileri sanallaştı. Artık ekranlara bakarken birbirimizin gözlerine bakmayı unuttuk.

"Eskiden Ramazan olurdu, sofralar dolup taşardı. Şimdi komşunun selamı eksik, hasta mı, sağ mı kimse bilmiyor."

Son olarak, toplumsal çöküşe dikkat çeken bir Elazığlı şu sözlerle bitiriyor:

"Ahlak bitti, maneviyat bitti, kişilik bitti. Önce biz insan olarak tamamlanmalıyız. Keşke bir şey verebilsek ama içimiz bomboş."