Bir Tel Çektim Maden'den

Cuma günüydü...

İsmine yakışır bir şekilde, Cuma Telçeken yine çekmiş teli, ama bu sefer öyle PTT'den değil; halkın vicdanından, Maden’in bağrından çekmiş!

Sinyal tam çekiyor, mesaj net!

“Bu bina satılmış hemşerim, hem de sessiz sedasız!”

Eskiden hastaneydi burası...

Hani şu 1940’larda yapılan, kiremit çatısı yağmurda şarkı söylerdi, mermeri bile şifa dağıtırdı. Diyarbakır’a kadar uzanırmış etkisi...

Şimdi ise sesi soluğu kesilmiş, el altından satılmış, hem de 1 milyon 860 bin TL’ye...

Yani bir yarım daire parası.

Daire de İstanbul’da değil ha, Malatya Turgut Özal Bulvarı’nda falan!

Yahu sevgili yetkililer, bari satarken içine stetoğraf bırakaydınız, bir serum askısı iliştirseydiniz duvarına, nostalji olurdu.

Kimin aldığı meçhul, ne yapacağı bilinmez...

Cuma Bey haklı: “Yıkmaya kalksan o kadar tutar!” diyor.

Valla doğru.

Enkaz kaldırmaya müteahhit dayanmıyor bu devirde.

Ama durun, hemen moral bozmayalım.

Cuma Telçeken bir çözümle geliyor ki...

Ah o öneriler!

“Belediyeye verilsin, sosyal tesis yapılsın, konuk evi olsun, otel olsun... Çengizler, Yıldızlar gelip konaklasın, para bıraksın.”

Haklı mı?

Haklı!

Zaten Maden’de bir yerden sonra dışarıdan gelen işçiler çadır kuracak yer arıyor. Neden tarihi bir binada, kaloriferli bir yatakta kalmasınlar?

Yalnız şimdi soruyorum.

Bu bina belediyeye geçse ne olur?

Geçmişte pek çok “kamuya devredilen” yapının akıbeti belli. Önce tabelası yenilenir, sonra camına kocaman “TADİLATTA” yazılır. 8 yıl sonra duvarlar kendiliğinden yıkılınca, arsa “park” ilan edilir. Şimdi öyle olmasın da...

Ama işte tam burada Cuma Telçeken devreye giriyor.

Kendisi eski İl Genel Meclis Üyesi.

Lafını esirgemiyor, hemşerilerini yalnız bırakmıyor.

Telini çekmiş, duyan duysun diye.

Bu devirde eski hastaneler satılırken, eski siyasetçilerin hâlâ halk için uğraşması az bulunur.

Bizden de Sayın Telçeken’e çam sakızı çoban armağanı bir destek gelsin.

Evet, bu yapı kamuya kazandırılsın! Ama kazandırıldıktan sonra kaderine terk edilmesin. Konuk evi yapılacaksa, konuk ağırlansın. Otel olacaksa, otel gibi işletilsin. Yoksa yine devlete 5 katı maliyetle restore ettirilen, sonra kapısı kilitlenen “anıt eserler” kervanına katılır.

Hadi ey Cumhurbaşkanım, hadi ey Bakanım, hadi ey İlçe Belediye Başkanım!

Maden’den bir tel çekildi size, siz de çekin bir adım. Yoksa bu bina da tarih kitaplarında “bir zamanlar...” diye başlayan cümlelerle anılır.

Maden’in altı maden, üstü emanet.

Lütfen değerini bilin.

Saygılarımla…