Şaştım

“Sesini çıkarma kimseye Gazali’nin dil belası gibi.

Artık biraz da sessiz kaldığında neler oluyor yaşamında bunu izle.

Talep etme, imgeleme, isteme, sadece sessizliğin içinde sabır, rıza, şükür ile bekle ve izle.

İsyan etme, kimseye karşı sivrilme, diklenme, yumuşak huylu, yumuşak başlı ol.

Görme görme, kusuru da sana ait olmayan şeyleri de görme.

Bu senin hayatında bir arınma, bir rahatlama,  bir sessizlik zamanıdır.

Belki bu içinde olduğun vakit dem vaktidir.

Sana ait olmayan bütün seslerden, bütün duygulardan bütün insanlardan sıyrıl ve bırak.

Kaybettiğin insanlar için de üzülme!

Ya dostluğunla yetinmemiştir ya seni anlamamıştır ya ona verdiğin değeri suiistimal etmiştir.

Ya seni kendi gibi fitneci bilmiştir ya birinin dolduruşuna gelmiştir ya da sırlarını muhabbetine meze etmiştir.

Sen kazandıklarının kıymetini bil.

İşler yolunda gitmiyor diye de canını sıkma hayat kaynağının suyu karanlıktadır.

Sonra aydınlığa kavuşur.

İşlerim düzelmedi diye de üzülme.

Allah’ın çok gizli lütufları vardır.

Unutma sabır acıdır ama meyvesi çok tatlı olur.

Merak etme, seni savunan herkesten daha güçlü.

Seni seven herkesten daha büyük, sana verecek olan herkesten daha lütufkâr…

İnandığın Allah’a güven, kendini onun muhteşem kollarına hafif bir tüy gibi bırak.

Bu çok keyifli olacak, hadi gel bunun tadını çıkart.

Fuzuli gibi dua edelim ama fuzuli olmasın;

Allah’ım ya çektiğim sıkıntılara göre bana güç ver ya da gücüme göre sıkıntı…

Hz. Davud Peygamber oğluna diyor ki:

“Elde edemediğin şeye üzülme, kısmet böyleymiş de, Allah’a tevekkül et.

Eline geçene razı ol, kısmetim buymuş diyerek Allah’ın taksimine razı ol!

Elinden çıkana ve kaybettiğine sabret, mukadderat böyleymiş de!”

Haydi, kolay mı dersen? Gel sen de dene.

Nasıl da hatırıma geldi şimdi Yavuz Bülent ‘in sözleri, hem nasıl da şairane.

Ne de güzel diyordu derdini anlatırken:

Ben de bilemedim, Şaştım kaldım işte!