Elazığ Gençliği Kendi Türküsünü Unutmuş muş!

Elazığ Harput Folklor ve Turizm Derneği (EFTUD) Başkanı Ziyaddin Akgüneş, dernek olarak açmış oldukları halk oyunları kursuna sadece iki kişinin başvurduğunu açıklamış. 1 Mayıs - 30 Haziran tarihleri arasında düzenlenen bu ücretsiz kursa ilgi yokmuş.

Sebep?

Gençlerin kültürel değerlere yüz çevirmesi…

Başkan Akgüneş durumu net bir şekilde ortaya koymuş: "Sen kendi türkülerini, oyunlarını çalıp söylemezsen, başkaları gelir sana kendi türkülerini çalar, söyler ve oynatır."

Doğru bir söz.

Ama yetmez.

Çünkü doğru sözün arkasında eksik hesaplar var.

Bu gençler niye ilgi göstermiyor?

Hakikaten sadece "kolay öğreniliyor" diye mi başka kültürlerin oyunlarına yöneliyorlar?

Yoksa yıllardır aynı isimler, aynı gösteriler, aynı yorgun yüzler mi dönüp duruyor sahnelerde?

Elazığ kültürü, gençlerin nefes alabileceği bir alan mı yoksa nostaljiye hapsolmuş bir vitrin mi?

Eğer gençler kendi kültürlerine yabancılaştıysa, bunun tek suçlusu gençler midir?

Kültürü gençlerle buluşturacak mekanlar nerede?

Mahallede halk oyunları yapılabilecek bir açık alan var mı?

Okullarda haftada kaç saat yerel müzik ya da dans öğretiliyor?

Kurs açmak yetmez, gönül açmak gerekir. Gençleri sadece kurs afişiyle çağırmak değil, onların dilinden konuşarak yanlarına gitmek gerekir.

Bir de şu göç meselesine değinmiş Akgüneş. Demiş ki; “Elazığlı gençler, çevre illerden gelenlerin kültürüne yöneliyor.”

O zaman sormak gerekir diye düşünüyorum.

 Bu çocuklar yıllardır aynı şehirde birlikte büyüdü, aynı sıralarda oturdu, aynı sokakta top oynadı.

Peki siz neden o “diğer kültürleri” Elazığ kültürüyle birlikte harmanlayıp zenginliğe dönüştüremediniz?

Kültür kaygısı, ötekileştirmenin bahanesi mi oldu yoksa?

Elazığ kültürü yaşasın elbette.

Ama bu yaşatma çabası, gençlere “niye bizim oyunlarımızı öğrenmiyorsun” sitemiyle değil; onları dinleyerek, anlamaya çalışarak, birlikte üretme cesareti göstererek olur.

Kurs açtık, kimse gelmedi…

Peki önce şunu da soralım o zaman.

Gençlerin neden geleceği bir yer inşa ettiniz mi?

Çünkü kültür sadece miras değil, aynı zamanda emanettir.

Ve emanetin sahibi değişir; zamanla, yüzle, sesle.

Unutmayalım!

 Bir türküye sahip çıkmanın en güçlü yolu, o türküyü gençlerin sesinden duyabilmektir.

Saygılarımla…