Elazığlı Vanlıyı Sever, Vanlı Elazığlıyı Anlar. Biz O Türküye “Bir Daha Çal Usta” Der, Devam Ederiz

"Kardeşliği bozamazsınız, çünkü Elazığlı Vanlıyı sever, Vanlı da Elazığlıyı... Ama troll, fırsatçıdır."

Efendim günlerden bir gün…

Güneş Elazığ’ın Harput’undan yükseliyor, Van Gölü kıyılarında balıklar hâlâ inci kefali gibi zıplıyorken, bir haber düşüyor ortalığa.

“Van otobüsü Elazığ’da taşlandı!”

Başlık bu.

Nokta..

O an sosyal medya kendine yeni bir futbol maçı bulmuş gibi davranmaya başlıyor. Halbuki ortada hakem yok, VAR yok, top yok. Ama kırmızı kart çok!

Olay neymiş peki? Van’dan kalkmış bir otobüs, Elazığ’da ufak bir cam çatlaması yaşamış. Şoför “Yahu ben bir tutanak alayım da kasko zararımı karşılasın” demiş.

Polise gidip,

—“Camıma bir şey oldu, işlem yapalım.”

diye tutanak tutturmuş.

Sonra da kalkmış yoluna devam etmiş.

Ama sosyal medya n’olmuş?

Bu sıradan olaydan bir “Kavimler Göçü” çıkarmış.

“Otobüs taşlandı”,

“Elazığ’da Van plakalı araca saldırı”,

“Vanlılara tuzak kuruluyor!”

vs. vs.

Yahu arkadaş…

Bu olayda taş bile sizin kadar zıplamadı.

Bakın, futbol ayrı, kardeşlik ayrı.

Biz Van’a da Elazığ’a da şampiyonluk yakıştırırız ama bu “kardeşlik kupasını” kimseye vermeyiz.

Şimdi biri kalkmış diyor ki:

—“Bu işin arkasında Elazığlılar var.”

Öteki de diyor:

—“Vanlılar yalan haber yayıyor.”

Arkadaş!

Senin profilinde kedili sticker var, adın “MaçkolikHayri” ama herkesin psikolojisiyle oynuyorsun. Senin attığın tweet yüzünden bir minibüs şoförü “ben şimdi bu plakayla nereye gideceğim” diye düşünüyor.

Yahu seni kim sosyal medya analisti yaptı?

Tık için, RT için, gündem için memleketin huzurunu bozmaya değer mi?

Elazığ Valisi Sayın Numan Hatipoğlu çıkmış, gayet net, gayet devlet ciddiyetiyle açıklama yapmış:

—“Ortada organize bir saldırı yok. Araç şoförü sadece tutanak için durdu. Olayı incelemeye devam ediyoruz. Bu iki güzide ilimizi karşı karşıya getirmeye çalışanları kınıyoruz.”

Bu kadar net açıklamaya rağmen hâlâ,

—“Yok yok kesin saldırı var”

diyen varsa, ona biz halk arasında "gerilimden beslenen voltaj faresi" deriz.

Bir otobüs camı kırıldı diye gönüller kırılacak değil.

Van’ın da, Elazığ’ın da gençleri PlayStation oynuyor, aynı türküleri dinliyor, aynı dizilere laf atıyor.

Biri "Netfliksa girelim mi?" diyor, öteki “Yav aç maçı izleyelim” diye cevap veriyor.

Yani gençlik aynı, yürek aynı. Ama provokatörler farklı.

Ve işin kötüsü, provokatörlerin profili her zaman şu:

—Profilde Türk bayrağı, Arap harfli ayet, bir de pitbull köpeği.

Ama yazdığı şey, ya kavga, ya iftira, ya nefret…

Sen ne ayaksın kardeşim? Dini ayrı, milliyeti ayrı, ama niyeti düpedüz yangın!

Elazığlı Vanlıyı sever, Vanlı Elazığlıyı anlar.

Çünkü Elazığlı sabah çayını içerken Van otobüsünden ineni çiğ köfteye davet eder.

Çünkü Vanlı, Elazığ’a gelip Fırat kenarında balık yemiş, Harput’ta türkü dinlemiştir.

Çünkü iki şehir de doğunun gururudur.

Çünkü bu halkı “retweetle” değil, “çayla” tanırsın.

Sosyal medyada bir şeyi görür görmez gazla yazıyoruz. Bilgi yok, teyit yok, ama yorum çok.

Bu kargaşadan nemalanan, illeri birbirine düşürmeye çalışan, düpedüz “fitne tüccarı” olanlar var.

Ama bilinsin ki:

Hiçbir klavye delikanlısı, Van ile Elazığ arasındaki kardeşlik bağını koparamaz.

O bağ bizim tarihimizde, gönlümüzde, türkümüzde var.

Sen ister retweetle, ister yorumla…

Biz o türküye “bir daha çal usta” der, devam ederiz.

"Cam kırılır, tamir edilir. Ama kalp kıranlar, troll gibi anılır."

Saygılarımla…