Yatırım Değil, Yürek Gerek: KÖYDES Sadece Boru Döşemek mi?

Elazığ’da 2025 yılı KÖYDES Projesi toplantısı yapıldı.

Medyaya yine tanıdık cümleler servis edildi. “Altyapı sorunları masaya yatırıldı… Yatırımlar devam edecek… Yaşam kalitesi artacak…”

Kulağa hoş geliyor.

Elbette devletin kırsala yatırım yapması, köyde yaşayan yurttaşın yol, su, kanalizasyon gibi temel ihtiyaçlarının karşılanması kıymetli ve gerekli.

Hiç kimse, “köyde yaşayana hizmet gitmesin” demez.

Tam tersine, bu yatırımlar çoktan yapılmalıydı.

Bugün hâlâ bir damla içme suyuna ulaşmak için kilometreler yürüyen köylüler varsa, ortada sadece eksik bir yatırım değil, geç kalmış bir vicdan da vardır.

Ama mesele sadece “yapacağız” demek değil.

Masaya kimlerin oturduğu kadar, kimlerin oturmadığı da önemli.

Toplantıya katılanlara bakıyoruz; Vali, kaymakamlar, il müdürleri, teknik heyet…

Yani devlet orada.

Peki ya köylü nerede?

O yolun tozunu yutan, o borunun başında yıllardır susuzluk çeken, o çamurda okula yürüyen çocuklar?

Bu toplantıya bir çiftçi otursa, bir köy muhtarı doğrudan konuşsa ne eksilirdi?

Tam tersine, doğru veriyle, sahadan gelen bilgiyle, daha doğru kararlar alınabilirdi diye düşünüyorum.

KÖYDES denilince sadece bugünü değil, geçmişi de konuşmalıyız diye düşünüyorum ben.

Yıllar önce yapılan projeler ne kadar işe yaradı?

Hangi köyün yolu ilk yağmurda bozuldu?

Hangi içme suyu hattı kışın dondu, yazın kurudu?

Peki; bunlar konuşulmadan, eskiden ders çıkarılmadan yeni yatırım planı olur mu?

KÖYDES, sadece boru döşemek, asfalt atmak değildir bence.

Doğru uygulanırsa aslında köylerden şehre göçü durdurur, kırsalda üretimi canlandırır, gençlerin toprağa olan umudunu artırır diye düşünüyorum. Ama bunun için rakam değil, samimiyet te gerekir diyorum.

Projeye yön verenler lütfen bu çalışmaları sadece grafiklerle değil, hikâyelerle de takip etsin. O yolda yürüyen çocuğun çamurlu ayakkabısını, suyu olmayan evde kaynayan tencereyi görsün. Her yıl benzer açıklamalar, aynı manşetler, değişmeyen vaatler…  Artık köylünün gözünde bunlar bir “yaz-boz tahtası”na döndü.

Umarız bu yılki KÖYDES toplantısı, sadece bir takvim görevi değil, gerçekten kırsalın kaderini değiştirecek bir adım olur. Çünkü bazen 1 kilometre yol, 100 köylünün duasına bedeldir.

Ve burada bir görevde biz gazetecilere düşüyor. Bu tür haberlerde sadece valilik bülteniyle yetinmemeliyiz. “Şu kadar kilometre yol yapıldı, bu kadar metreküp su hattı döşendi” demek kolay. Ama “Kaç köyde hâlâ su yok?”, “O yollar köylünün derdine ne kadar derman oldu?” sorularını sormadan yazılan her haber, aslında boş bir çerçeveden ibaret.

Ve umarız, bir dahaki toplantı haberinde şu cümleyi de okuruz.

“Köyün ihtiyaçlarını en iyi bilenlerden biri olan Muhtar Ali Efendi’nin önerileri doğrultusunda şu kararlar alındı…”

İşte o zaman, sadece su akmaz…

Adalet de akar, umut da.

Saygılarımla…