Temizlik ordusu oraya gelince "Burası bizim hudut dışı" mı? Diyor. O sokak Kapalı Çarşı'nın kuzeni sayılmaz mı?

Kapalı Çarşı’mız pırıl pırıl!

Bir ışık, bir temizlik, bir ahşap cümbüşü…

Sanki Safranbolu, sanki Beypazarı havası…

Elazığ’ın kalbi adeta yeniden kan pompalıyor.

Ahşap cepheler desen var,

Kaldırımlar yenilenmiş,

Çatılar gıcır,

Aydınlatmalar sanki Kapalı Çarşı değil de Paris sokakları!

Ekipler akşam çökünce fırçaları alıyor,

Köpük köpük sabunlar, hortumlar,

Temizliği gören, bir "Oh be!" çekiyor.

Vatandaş da memnun, esnaf da…

Ama!

Şimdi size çarşının arka balkonundan sesleniyorum.

Yani kasaplar sokağı – yani Atatürk Okulu’na doğru uzanan o gizli geçit!

Orası da çarşı ama… resmi olarak değil herhalde?

Temizlik ordusu oraya gelince "Burası bizim hudut dışı" deyip geri mi dönüyor acaba?

Çünkü ne mi oluyor?

Çarşı temizleniyor evet, ama pislik yokuş aşağı bizim esnafın sokağa “transfer” ediliyor!

Adeta “Pislik Transfer Hattı – Son Durak: Kasaplar Sokağı.”

Sabah erkenden gelen esnaf,

Elinde paspas, bez, sinek kovucu…

Camlarını silerken kendini çöpçü sanıyor,

Çünkü belediye temizliyor, ama “yarım temizlik” konseptiyle!

Bir tarafı parlattık mı, öbür tarafı göz çıkarır mı?

Yoksa bu sokağın günahı ne?

Metreyle ölçsek zaten bir buçuk tabure uzunluğunda!

O sokak Kapalı Çarşı'nın kuzeni sayılmaz mı?

Yani belediyemiz iyi niyetli, eyvallah.

Temizlikçi ablalar, abiler alın teri döküyor, o da tamam.

Ama gelin şu işi tam yapalım!

Pisliği oradan alıp başka yere ihraç etmek, “temizlik ihracatı” değil, “şikâyet ithalatı” olur.

Elazığ güzel olsun derken, bir yerimizi güzelleştirirken diğerini cadı kazanına çevirmeyelim.

Çarşı çarşıdır.

Ortası da kenarı da bizim.

Ahşaplar kadar adaletli olalım.

Temizlikte de eşitlik şart.

Ben söyleyeyim dedim.

Elçiye zeval olmaz.

Saygılarımla…